Ons bereikte het bericht dat onze erevoorzitter Pieter (Piet) van de Wetering op 11 februari jl. op 87-jarige leeftijd rustig is ingeslapen “na een prachtig leven, waar hijzelf met veel voldoening op terugkeek” zoals staat aangekondigd op de rouwbrief die wij mochten ontvangen.
Het past ons op deze plaats Piet met eerbied en dankbaarheid te gedenken. Piet is de grote initiator geweest om het Protestantse Kerkje aan het Jan van Steffeswertplein in Stevensweert van de ondergang te redden. Hij heeft daar heel veel voor gedaan. Bij zijn afscheid als bestuursvoorzitter op 23 januari 2015 heb ik een toespraak gehouden, die zijn inzet voor het kerkje weergeeft.
Als in memoriam volgt die toespraak van toen. Wij wensen Dicky, de kinderen en de kleinkinderen veel sterkte bij het verwerken van dit verlies in de hoop dat de vele mooie herinneringen aan Piet hen tot troost mogen zijn.
Namens het bestuur van de Stichting Vrienden van het Protestants Kerkje te Stevensweert
Jan van Dijk, voorzitter.
Mede namens het bestuur van de Stichting Protestantse Kerk Stevensweert.
Beste Piet,
Aan mij de eer, als kersverse nieuwe voorzitter van de stichting Vrienden van het Protestants Kerkje te Stevensweert, een toespraak te houden ter gelegenheid van jouw afscheid als inmiddels voormalig voorzitter van deze stichting. Hoewel, afscheid, je bent benoemd tot erevoorzitter, dus in die zin nemen we alleen maar afscheid van jou als actief bestuursvoorzitter.
Je was trouwens niet alleen voorzitter, je was zelfs, zo blijkt uit een notariële akte op 14 juli 1998 de oprichter van onze Stichting en niet alleen van deze Stichting. Want uit het archief wat jij aan mij hebt overgedragen blijkt dat jij, Pieter van de Wetering, op 17 mei 1990, als secretaris van het College van Kerkvoogden van de Hervormde Gemeente te Stevensweert-Maasbracht, samen met Krijn Adriaan Versluis, voorzitter van die Hervormde Gemeente, last en volmacht hebt gegeven aan de Weledelgestrenge Heer Meester Johannes Hendrik Marinus Voskuijlen, kandidaat-notaris te Bladel en Netersel, om samen met de heer Leendert Aart Kaptein, als gemachtigde namens de Hoogwelgeboren Weledelgeleerde Heer Doctorandus Pieter Adriaan Cornelis Jonkheer Beelaerts van Blokland, Commissaris der Koningin in de Provincie Utrecht en de Edelachtbare heer Ingenieur Peter Anthonie Diederik Hoyte Diepenhorst, burgemeester van Maartensdijk, in hun hoedanigheid van voorzitter en secretaris van de Maatschappij van Welstand, de Stichting Protestantse Kerk Stevensweert op te richten.
Me dunkt, je hebt in zeer hoge kringen verkeerd. Toen ik het las Piet, had ik eigenlijk een beetje medelijden met je. Als enige tussen al die namen en titels te staan met slechts één voornaam: Pieter. Gelijktijdig geeft dat weer hoe ik je al bijna 50 jaar ken. Een man zonder opsmuk, doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Als een echte baggeraar. Ik, als geboren Amsterdammer zal het eens op z’n Rotterdams zeggen: je bent een type van “niet lullen maar poetsen”. Overigens ben ik niet de enige die het een beetje zielig vond blijkbaar, want met de typische humor van Leen Kaptein stuurde hij jou, namens de Maatschappij van Welstand, brieven met als adressering Ir. P. van de Wetering.
Ik zie ondertussen enkele aanwezigen enigszins verbaasd kijken. Al méér dan 50 jaar? Ja, ik heb Piet als 10-jarig mannetje leren kennen als “Meneer van de Wetering”, waar ik toen nog “U” tegen zei. Ik meen mij zelfs te herinneren dat ik, toen ik een jaar of 15 was, ook nog een tijdje samen met “Meneer van de Wetering” in het bestuur heb gezeten van de Hervormde Jeugdvereniging Advendo, waar jij Piet leiding gaf aan allerlei activiteiten, die toen voor de jeugd werden georganiseerd. Wanneer ik jou ben gaan tutoyeren zou ik eerlijk gezegd niet meer weten, maar aangezien ik inmiddels ook de 60 ben gepasseerd is de gêne: zeg ik nou “U” of “Jij” alweer enige tijd geleden.
Terug naar de Stichting. Want op 29 maart 2000 kocht jij, Pieter van de Wetering, nu in hoedanigheid van voorzitter van de Stichting Protestantse Kerk Stevensweert, samen met de Hoogwelgeboren Heer Jonkheer Ingenieur Willem Hendrik Jan de Beaufort, secretaris van genoemde stichting het kerkgebouw voor een bedrag van 10 gulden.
Toen ik dat las begon ik bijna te geloven dat je het erom deed; vermeld worden in notariële aktes met allemaal Hoog- en Weledelgeboren mensen. Zoals gezegd, ik ken je al langer en weet dat dit soort opsmuk niet aan jou besteed is. Het verbaasde me dan ook niet dat je onze Stichting Vrienden van het Protestants Kerkje Stevensweert gewoon in je eentje hebt opgericht.
Naast al deze officiële functies ben je al die jaren ook gewoon vrijwilliger geweest, die het kerkje een warm hart toe droeg. Ik kwam in ’t archief foto’s tegen waarop te zien is hoe jij, Piet, met de verfkwast in de hand de deur van het kerkje van een nieuwe verflaag voorziet. Ik heb horen vertellen dat je bijna dagelijks in het kerkje aanwezig was. Altijd was er wel wat te doen. Een lamp vervangen, een slot repareren, stoelen klaarzetten, etc., etc.
Talloos zijn ook de brieven die je hebt geschreven; naar de Vrienden, de Gemeente, de Provincie, bedrijven, alles met slechts één doel: instandhouding van het kerkje in Stevensweert. Ook de agenda’s en notulen zitten allemaal keurig verzorgd in het archief. Ieder jaar hield je op de Vrienden-dag een gloedvol betoog wat het bestuur allemaal had gedaan tot instandhouding van het Kerkje. Over het begeleiden van de bruidsparen naar de mooiste dag van hun leven in ons Kerkje heb ik vele aantekeningen gevonden. Ook foto’s van bruidsparen en een standaardbrief waarbij de bruidsparen en de ouders beleefd maar dringend werd verzocht om toch vooral Vriend te worden van het Kerkje.
Zoals gezegd heb je het gehele archief aan mij overgedragen, wat bestond uit 7 archiefdozen. Ik heb dat door wat overtollige kopieën te verwijderen weliswaar kunnen reduceren tot 35 cm. archief, maar dat is toch altijd nog aanzienlijk en daar is heel veel in te vinden. Ik zal jou en de overige aanwezigen echter niet verder vermoeien met het opsommen van allerlei activiteiten die je hebt georganiseerd, of met het oplezen van nog meer namen en titels. Toch vond ik iets, waarvan ik dacht, dat moet ik Piet toch maar eens vragen:
Volgens een notariële akte van 9 januari 1985, werd de Walburg-begraafplaats door 7 erfgenamen verkocht aan de Stichting Streekmuseum Stevensweert. In deze akte werd tevens door de toenmalige eigenaar van het kerkgebouw, de eerdergenoemde Hervormde Gemeente te Stevensweert-Maasbracht, het recht van overpad verleend aan de nieuwe eigenaar van de begraafplaats tegen een jaarlijkse vergoeding van 25 gulden, te betalen door, zoals dat dan zo mooi heet, de eigenares van het heersend erf aan de eigenares van het dienend erf. Aangezien de Stichting Protestantse Kerk Stevensweert de eigenares is geworden van het dienend erf, zou zij nu jaarlijks € 11,34 moeten ontvangen van de Stichting Streekmuseum Stevensweert. Gebeurt dat ook?
Zoals gezegd, ik ga de rest van de avond niet 35 cm. archief met je doornemen. Per slot van rekening ben jij erbij geweest, dus je weet het allemaal beter als ik.
Beste Piet, ik wil je namens het bestuur van de Stichting Vrienden van het Protestants Kerkje Stevensweert van harte danken voor je inzet en je prettige manier van leiding geven. Ik beloof je dat ik m’n best zal doen om, ik mag wel haast zeggen “jouw levenswerk” voort te zetten. En natuurlijk ik niet alleen. We doen dat als bestuur gezamenlijk en niet te vergeten met steun van al onze Vrienden en Sponsoren.
Je hebt nadrukkelijk te kennen gegeven geen afscheidscadeau te willen ten laste van de kas. Wij konden dat na rijp beraad billijken. Immers als wij een afscheidscadeau zouden moeten geven dat enig recht zou doen aan jouw inzet van al die jaren, dan zou “de kas” leeg zijn.
Daarom hebben we ervoor gekozen om uit “eigen zak” in de gezellige ambiance van restaurant “Chambor” een diner met elkaar te nuttigen en jou en Dicky daarbij vrij te houden. Maar na zoveel jaar trouwe dienst, is afscheid nemen zonder tastbaar cadeau toch een beetje zuinig en dat vinden wij in ons Bourgondisch Limburgs landschap ongepast. Je wilt ons dus wel vergeven dat we je nu twee flesjes wijn overhandigen, die de penningmeester dan toch uit de kas van de Stichting betaalt.
Uiteraard ook een woord van dank aan Dicky. Je moet vele, vele uren alleen thuis geweest zijn, want Piet was veelvuldig voor “zijn Kerkje” de hort op. De tijd die je hem hebt moeten missen, kunnen wij niet teruggeven.
Nogmaals Piet en Dicky bedankt.